Monthly Archives: oktober 2015

De dijk slingert door het Hollandse landschap. Ontluikende ochtend, dauw hangt over de weilanden. Het water aan de ene kant, koeien aan de andere kant.

“Blijf staan.” verbaasd en hulpeloos kijk ik naar mijn vriend.

“Echt?” Ze komen recht op me af, een stuk of 10 koeien, in volle draf. Mijn vriend zetten me neer, op het midden van de weg. “Armen wijd houden en blijven staat,” zei hij. En nu sta ik daar, hulpeloos alleen. ZIJ zijn met z’n tienen en met 30 keer zoveel gewicht.

Soms moet je recht blijven staan, ook als het zweet je aan alle kanten uitbreekt. Vertrouwen op zij die er meer verstand van hebben dan jij. Je rug recht houden noemen ze dat. In sommige situaties is dat heel moeilijk. De organisatie komt als het ware op je afstormen. Het moet nu geregeld worden. De escalaties vliegen je om de oren. Je gaat bijna door de knieën…

De grond trilt onder mijn voeten. Ik voel de adem van de eerste koe zowat in mijn gezicht. Hun geur bereikt mijn neusgaten. Nauwelijks hoor ik mijn vriend nog bemoedigend roepen: “Blijf staan, armen wijd.”

Als ook mijn leidinggevende binnen komt stormen voel ik het laatste beetje moed vervliegen. Ergens in mijn achterhoofd klinkt zacht de roep van de techneuten. We lossen het op, informeer jij de organisatie, dan kunnen wij doorwerken. Onopvallend sluit ik de deur achter mij en raap mijn laatste beetje moed weer op: “Heren en dames, er wordt hard aangewerkt, nog even geduld, er komt zo dadelijk meer duidelijkheid.

Ik voel de bezeten lijven net voor mij langs schieten. Eén voor één verdwijnen de koeien door het openstaande hek het weiland in. Mijn vriend komt lachend aangelopen:“Stadsmensen”. Hij sluit het hek van de wei en we lopen samen naar de boerderij: “Koffie?”

Delen op:

“Pas op voor je handen, je kunt je flink bezeren aan die ruwe stenen.”
Voorzichtig worden de touwen vastgemaakt. Vooraan, twee keer eromheen en achteraan, twee keer eromheen. Ali controleert of de touwen goed genoeg vastzitten. Daarna maakt hij de lange trektouwen vast. Voorzichtig knoopt hij de touwen aan de zijkanten en aan de bovenkant vast en leidt ze dan naar voren. Daar staat de trekker klaar. Maar voordat hij de trektouwen overdraagt vlecht Mohammad ze eerst ineen tot een grote bundel. Jaffar rolt een zachte doek om de bundel en maakt die met leren banden vast. Dan geeft Ali de bundel aan de trekker Said. Zelf neemt hij plaats achter de steen samen met de andere duwers. Het onderhoud van een piramide in het oude Egypte is een hele klus, maar Ali weet dat hij met zijn team een van de beste van Egypte zijn. Ze hebben het onderhoud goed in de hand door alle taken te verdelen en duidelijke afspraken te maken.

Het onderhoud van moderne IT systemen gebeurt tegenwoordig vaak met ITIL processen als Configuration, Incident, Problem en Change. Door deze processen strak in te richten met goede afspraken en rapportages kun je met een minimale bezetting een groot serverpark onderhouden.

Iedere week worden alle stenen gecontroleerd op scheuren en basten. Alle meldingen worden verzameld in een centraal systeem. Hierin is ook terug te vinden wanneer en waar de steen werd gemaakt. Ook de oorsprong en kwaliteit van de steen staan geregistreerd. De melding wordt met deze data van de steen vergeleken en dan wordt bepaald of de steen vervangen moet worden of toch nog gerepareerd kan worden. Daarna wordt de melding doorgezet naar de reparatie of vervangingsploeg.

“Ali, mag ik een paar man van jou lenen? Ik moet een nieuwe vleugel aan de piramide bouwen en heb jullie kennis van stenen nodig”. “Ali mag ik een paar man van jou lenen? Ik heb jullie kennis van touwen nodig”. “Ali, kun je even meekijken. Het vlechten gaat hier niet goed.

Projecten hebben vaak de neiging om mensen te lenen uit de operatie. Het zijn vaak goedkopere krachten met een goede kennis van de huidige omgeving. Een mooie aanvulling om het projectbudget te drukken. In veel organisaties is de druk op projecten groot. De realisatie van iets nieuws geeft vaak voordelen ten opzichte van de concurrentie. De operatie wordt als een gegeven beschouwd. Het draait toch allemaal. Vanzelf?

Als Ali terug komt staat Said alleen aan de steen te sjorren. Hij komt geen millimeter vooruit. De stenen tableaus met meldingen puilen uit de mand. En ergens bovenaan de piramide begint het al aardig te verzakken door een gebarsten steen. Links achter de Piramide ziet hij dat de nieuwe vleugel al bijna af is. Die nieuwe vleugel moet straks ook mee in het onderhoud en daar is nog niets voor geregeld…

Delen op:

De oude tuindeur kraakt in zijn voegen. Piepende scharnieren bij iedere windvlaag. Kreunend doorstaat de oude deur de storm De spleten tussen de planken worden groter en kleiner, je kan er bijna door naar buiten zien.
“Wanneer ga je die deur eens repareren, onderaan hangt hij los en sluiten doet hij ook niet goed meer.” Die middag haal ik de deur los van zijn scharnieren. De onderkant is deels rot. Moet ik de hele deur vervangen? Of snij ik de rotte plek weg en lijm er nieuw hout in? Het laatste lijkt sneller en goedkoper en het geeft meer voldoening. Dan kan ik mijn vakmanschap tonen.

Vakmanschap; Veel technici, ook in de informatie technologie (IT of ICT), zijn er trots op. Laten zien wat je allemaal kan. Wat de mogelijkheden zijn. We leggen graag uit wat we doen en wat onze keuzes zijn. Daarbij merken we vaak niet dat de ander allang is afgehaakt.

Mijn vrouw wil graag snel een goede tuinpoort en wil niet graag een paar dagen zonder deur zitten. Het maakt haar niet uit hoe ik dat doe. Ze vraagt wel of ik gelijk dat nieuwe soort slot kan monteren, zo eentje die je met je smartphone kan bedienen.

Oudere IT systemen vergen veel onderhoud. Veel is in de loop van de tijd verbeterd en aangepast aan de tijd. Hierdoor is ook de complexiteit van een systeem ontzettend toegenomen. Dit maakt vervanging niet eenvoudig. Gebruikers ervaren ook de noodzaak niet direct. Alles werkt toch? En als er dan een storing optreedt ligt een nieuw lapmiddel meer voor de hand dan het hele systeem op dat moment te vervangen.

Ondertussen ben ik in de schuur bezig. Blijkt de rotte plek groter dan gedacht en moet ik nog meer hout wegsnijden. Dat komt vanavond niet meer klaar, dan maar een nachtje zonder deur. Een nachtje zonder deur, dat kan ik wel uitleggen aan mijn vrouw. De volgende dagen blijkt het hout van de deur nog zo doorweekt dat ik het nieuwe hout er nog niet in kan lijmen. Drogen duurt dagen. Gaten stoppen, schuren, gronden, verven. Na 2 weken zit de deur er nog niet in.
“Nu is het genoeg, ik bestel vanavond nog een nieuwe”, zegt mijn vrouw. Maak het maar provisorisch af en hang hem terug.

Voor gebruikers is het uitvallen van IT systemen vaak meer dan lastig. Ongepland 2 weken uitval is helemaal uit den boze. Het is dus zaak op tijd te beslissen een IT systeem te gaan vervangen. Hiervoor een flinke dosis overtuigingskracht in zetten om de benodigde financiën bijeen te krijgen. Vervolgens een gefaseerde aanpak kiezen. Een waarbij delen van de functionaliteit uit het oude systeem overgeheveld worden naar het nieuwe systeem. Om daarna pas deze delen in het oude systeem uit te zetten.

Nadat de deur is teruggehangen wordt de avond besteed met het zoeken naar een nieuwe deur. Een nieuwe deur bestellen blijkt nog niet zo eenvoudig. Onze oude deur blijkt een incourante maat te hebben. Eentje die ze niet standaard maken. Levertijd 8 weken en dan moeten we hem zelf aflakken. Dan maar hopen dat de oude deur nog even blijft hangen…

Delen op:

“In een reflex kneep ik in mijn handremmen en stond meteen stil. Op de leuning van het bruggetje zag ik hem zitten. Geweldig mooi! Fel oranje met blauw: een ijsvogel.” Zo begint Jan Smit zijn column uit zijn boekje: Het ijsvogelprincipe. Hij vervolgt met een prachtige beschrijving van zijn gevoel op dat moment. Iets wat hem zo raakt dat hij voortaan iedere keer als hij langs het bruggetje fietst ongewild kijkt of de vogel er weer zit. Het ijsvogelprincipe noemt hij dit.

Wierook kan ik niet meer ruiken. In mijn studententijd stond de geur van wierook voor vage feestjes en de zolderkamers van vriendinnen. Waar de geur van wierook en Patchouli de weg naar volwassenheid begeleiden. Mijn moeder brandde ook veel wierook. Zo ook bij de opbaring van mijn vader. Er werd dagenlang wierook gebrand. In die dagen gaf dat steun. Maar vanaf die tijd kan ik de geur van wierook niet meer ruiken zonder terug te keren naar die trieste dagen.

Ankers. Ze liggen vast in onze herinnering. Soms fijn, soms pijnlijk. En zo worden we verrast door onze eigen ankers. Je schiet vol bij een stukje muziek in de supermarkt. NLP maakt gebruikt van ankers en leert om ankers te gebruiken.

Je woont in Amsterdam, in een grachtenpand. De gemeente komt boren voor de noord-zuid lijn, onder jouw huis. Ga je dan wel of niet met de gemeente bellen als je weet dat er een paaltje scheef staat in je huis?” Deze vraag legde ik aan software beheerders voor die niet begrepen waarom hun medewerking nodig was bij de vervanging van de hardware. De computer programma’s(software) moesten blijven draaien terwijl we de computersystemen(hardware) gingen vervangen. Je wil dan graag weten wat er kan gebeuren, wat de risico’s zijn.

“Ja maar natuurlijk gaan we bellen. Zet mijn paaltje even vast of boor wat langzamer.”
“En dat wil ik nu van jullie weten, wij kunnen best nieuwe computersystemen onder jullie programma’s zetten, maar we kennen jullie huizen en scheve paaltjes niet.” Nu het begrip gekweekt was kwamen de verhalen los en konden we snel een risico inventarisatie maken. Als het dan ergens in het project weer eens stokte, en men vroeg mij wat ik ook alweer wilden weten, dan hoefde ik niet het hele verhaal van de Noord-zuidlijn te vertellen. “Je scheve paaltje” zei ik dan. En dat werkte. Het anker was gezet. De metafoor van de noord-zuidlijn is een van de metaforen van de werkgroep VEA. Hier staan ze allemaal.

Waar niemand het leuk vindt om over de zwakke plekken te praten had het anker ‘scheef paaltje’ ook nog een ander effect. Hoeveel makkelijker is het om over een scheef plaatje te praten dan over fouten in jouw software. Maar dat is misschien voor een volgende keer.

Delen op: