Monthly Archives: maart 2016

“Loop even mee door de V&D. Aan de andere kant zit die leuke schoenenzaak van Dolcis.”
“Hoe lang ben jij niet in de stad geweest? De V&D bestaat al jaren niet meer en Dolcis?”
“Je hebt gelijk. De winkelstraat is veranderd, ik loop hier rond als een vreemde.”
“Kom mee met mij, ik weet hier om de hoek een café, daar laat ik je een paar leuke schoenen zien.”
“In een Café?”

De wereld van de retail lijkt wel op z’n kop te staan. Of er iedere week een andere keten op de schop gaat. De rol van de consument is totaal veranderd. Veel winkeliers klagen dat men alleen nog maar in hun winkels komt om te passen. “Sommige mensen vragen brutaal om de Wifi gegevens en bestellen dan online. Zo waar je bij staat.”

Niet alleen het beeld in de winkelstraat verandert. Onze manier hele manier van denken is aan het veranderen, vaak gedreven door nieuwe technologieën. Technologieën die er voor zorgen dat we beter geïnformeerd zijn en meer met elkaar verbonden. Waardoor niet alleen de consumentenmarkt veranderd, maar ook de arbeidsmarkt aan het veranderen is. Organisaties, bedrijven en instellingen proberen op deze ontwikkelingen in te spelen.

Deze voor bedrijven dubbele uitdaging van consument en werknemer maakt het huidige ondernemersklimaat heel dynamisch. Een klimaat waar verandering de norm is. Inspelen op de veranderingen, verandering proberen te voorspellen en de eerste te zijn, is cruciaal geworden. Lange termijn planningen en strategieën van boven af lijken minder effectief. Er wordt nu ingezet op zelfsturende teams, die direct kunnen reageren en Agile manieren van werken met waarde voor de klant centraal.

In deze ontwikkeling kan de IT-architect een belangrijke rol spelen. Enerzijds is deze vanuit de technologie gedreven verandering op het lijf geschreven van de IT-architect. Anderzijds merkt de IT architect dit ook aan den lijve en gaat zijn rol ook veranderen. Bij de sturing van bovenaf was de IT-architect de centrale speler die alle businesswensen vertaalde naar ‘nieuwe’ technologie. In de nieuwe Agile manieren van werken sluit dat niet meer aan. De zelfsturende teams zien de architect als een remmende factor die nog van alles in centraal geleide principes wil vastleggen. Eveneens kent Agile zijn eigen uitdagingen. Het constant gericht zijn op waarde voor de klant vormt nieuwe uitdagingen. Bijvoorbeeld in het realiseren van ondersteunende diensten die niet gelijk zichtbaar zijn voor de klant. Ook de wat langere termijn, hoe dynamisch die ook is, moet niet geheel uit het oog verloren raken.

In dit speelveld zien wij de rol van de architect 3-ledig. Als vertegenwoordiger (stakeholder) vanuit de IT, het Verbinden van alle stakeholders en het Verbeelden van het gemeenschappelijk beeld (Verlangen). Zoals wij al aangaven tijdens onze track Landelijk Architectuur Congres 2015: ”Op reis met de VVV”. Frans en ik zijn naar aanleiding van deze track een artikel aan het schrijven over deze ontwikkeling. De tekening was het eerste beeld dat ik gecreëerd had vanuit onze aantekeningen.

“In het café kunnen we gelijk kijken of de schoenen staan bij die rode jurk die je vorige week gekocht hebt”
“Die jurk heb ik toch niet aan?”
“Dat maakt niet uit, ze hebben daar de nieuwste Virtual Reality, zo bij de koffie.”
“Ik ga me toch niet omkleden midden in een café!”
“Helemaal niet nodig, kom nou maar mee…”

Delen op:

Eerst de tekening…

…dan de tekst.  😉

Delen op:

De heerlijke warmte van de late lentezon op mijn gezicht. De wind waait vanachter door mijn haren. Ik zet mijn kraag iets omhoog. De geur van zee, zand en stand worden vermengd met de geur van koffie, gebak, snoep en ijs. Muziek uit de strandtenten klink dan weer harmonisch dan weer kakofonisch door elkaar.
“Ter hoogte van welke strandtent zijn we nu, denk je?”
Ik luister naar de muziek en doe een gok. Hoe weinig namen ik me weet te herinneren.

Geluiden van voorbijgangers klinken zo dichtbij. Ik schrik, een skater of een fiets? Ik probeer het los te laten. Concentreer me op deze zilte geur van de zee, de koude wind langs mijn nek en de rustige stem van mijn vrouw. Mijn arm stevig gehaakt in de hare. Ik probeer te ontspannen. Mijn hand voelt verkrampt aan. Het lukt blijkbaar niet al te best.

“Lekker zo hé, ontspannend, zo met je gezicht in de zon.”
“Nou niet echt” Ik gluur door mijn oogharen, zijn die skaters echt zó dichtbij?
“Vertrouw je me niet?”
“Nee dat is het niet, maar als controlfreak kan ik moeilijk loslaten.”

Bang voor vliegen? Niet echt, maar prettig is anders. Het idee dat je niks kan doen als het toestel naar beneden komt. Bij een zinkende boot kan je nog zwemmen, denk je dan. Zelf vliegen gaat het niet worden. Toch heb ik op een van mijn eerste vliegreizen gevraagd of ik in de cockpit mocht komen kijken, dat mocht. Relax praten de piloten met mij. Geen handjes aan het stuur, de automatische piloot deed zijn werk. Toch zat ik daarna een stuk prettiger, een beetje controle had ik terug.

Is het als manager ook belangrijk om de controle los te laten? Zeker als je, zoals ik, zelfsturende teams bepleit. Professionals zijn er het meest bij gebaat als je ze niet voor de voeten loopt. Dienend leiderschap. Als mensen nou jarenlang gewend zijn aan directieve sturing? Van jou duidelijkheid verwachten en je vragen: “Wat moet ik doen!”
Of als je de teamleden vraagt wat ze vinden van de nieuwe vrijheid en verantwoordelijkheid die komt met zelfsturende teams. “Ik kan hier goed mee omgaan, maar er zullen er vast zijn die er misbruik van maken.” Is bijna de standaard reactie die je krijgt.

Loslaten en de dynamiek van de groep zijn werk laten doen. Als er iemand gaat verzaken, zorgt dit voor spanning in de groep. Als je daar scherp op bent, kun je zien of het team er zelf uitkomt. Het proces ondersteunen en waar nodig het gesprek faciliteren. De controle loslaten, daar gaat het om.

Na 10 minuten begint het te wennen om met gesloten ogen te lopen. Eindelijk kan ik genieten van de zon, de geuren en het geluid. Dan slaan we linksaf naar huis. De koude wind slaat ineens vol op mijn gezicht. De zon is verdwenen achter de huizenblokken. Op weg naar huis, het weekend is bijna voorbij.

Delen op:

De welverdiende koffie geurt ons tegemoet. Door de drabbige grond lopen we richting de grote tent. De afgelopen dagen heeft het hier aan een stuk geregend. Vandaag hebben we geluk. Het is droog. Er komt zelfs af en toe een straaltje zon door de wolken. Ik kijk eens rond in de tent. De boer maakt de houtkachel aan, het is best koud buiten. Veel jonge mensen, vrienden van de kinderen van de boer. We zitten verspreid over de banken en tafels die op de houten vloer van de tent staan. Mijn steenkoude handen warm ik aan de vers gezette koffie. Roze en gevulde koeken gaan langs de tafels. Even een rust moment. Wat is het toch leuk om met z’n allen te werken. Samen maken we de boerencamping klaar voor het komende seizoen.

Weer kom ik geïnspireerd terug van een bezoek aan de boerderij. Een klus geklaard, genoten van de gastvrijheid en het samenwerken aan één doel. Dát valt me deze keer op. Als we op de boerderij aankomen is het dagelijks werk al gedaan. Iedereen betreedt het veld met de tenten en gaat aan de slag. Als je niet weet wat te doen, loopt er altijd wel iemand die je de weg wijst. Verder pak je op waar je andere kan ondersteunen. Vele handen maken licht werk en meer van dat soort gezegden zijn hier van toepassing.

De lunch vindt plaats in de keuken van de boerderij. Deze is duidelijk niet berekend op zoveel mensen. Het is passen en meten tot iedereen een plaatsje en een bord heeft gevonden. Soep en keizerbroodjes. Eiersalade en boerenkaas. Als je buiten gewerkt hebt smaakt alles ineens veel lekkerder. Dezelfde sfeer van samenwerken hangt ook in de overvolle keuken. Geen wanklank te horen, wel een dankgebed van de boer voor en na het eten.

Op de terugweg in de auto vraag ik me af. Zou dit ook werken in mijn team. Niet zo nu en dan een bakkie uit de automaat, maar koffie en koeken met z’n allen rond een uur of elf. En dan lunchen niet in de kantine of wandelend door de stad, maar samen in een gezellige ruimte met soep en brood? Zou dit het werken beter maken? En dan samen voor één doel.

Delen op: