“Weet jij waar we moeten zijn? We willen graag dit apparaat aanschaffen, maar niemand kan zeggen of er geld is?”

Goed samenwerken gaat over 4 gebieden, ook wel dimensies genoemd. De culturele, de relationele, de inhoudelijke en de procedurele dimensie. Vandaag bespreken we de: Procedurele.

Bij de procedurele dimensie gaat het om vragen als: – Is er een duidelijke structuur en besturing van de samenwerking. Bv. Wie besluit over de inzet van middelen, geld en wie is aanspreekbaar voor welke koers we varen. – Worden er tijdig de juiste beslissingen genomen? Bij 2 of meerdere partijen die samenwerken wil je niet over iedere beslissing met alle partijen vergaderen, maar wat spreek je dan af om tot tijdige besluitvorming te komen. – Is voor iedereen transparant wat de resultaten zijn en hoe daarover verantwoording wordt afgelegd? Bv. Zijn we klaar als de ingewonnen data geleverd wordt of worden data producten verwacht. En wie beslist wanneer het klaar.

“Oh, dat is toevallig, gister hebben we besproken dat wij voor apparatuur bepalen of het nodig is en Jan weet wat het budget is.”

Bij het afspreken van Processen en procedures zit altijd een spanningsveld. Zonder weet niemand waar ze moeten zijn, zeker in grotere organisaties. Maar teveel uitgekauwd haalt alle energie en daadkracht uit een organisatie. Processen moeten helpen, niet bepalen.

We vragen jullie allemaal om samen te werken in de keten, vandaar deze video over samenwerken. Vandaag ging het over de vierde van de 4 dimensies: de Procedurele. Volgende keer meer over spanningsvelden in samenwerken en hoe hier mee om te gaan, dan kijken we naar het Agile manifesto. Blijf kijken!

De vier dimensies van samenwerken:

Delen op:

Kan iemand mij vertellen wat we hier in godsnaam aan het doen zijn?

Goed samenwerken gaat over 4 gebieden, ook wel dimensies genoemd. De culturele, de relationele, de inhoudelijke en de procedurele dimensie. Vandaag bespreken we de dimensie: de Inhoudelijke.

Bij de inhoudelijke dimensie gaat het om vragen als:
– Is er een helder en inspirerend ketendoel?
Staan alle neuzen dezelfde kant op of is er sprake van meerdere of zelfs tegenstrijdige doelen.
– Is de scope van de samenwerking duidelijk afgebakend?
Is duidelijk wat we willen bereiken en binnen welke grenzen, dus ook wat niet.
– Hebben alle partijen dezelfde kennis over de keten?
Of kent ieder alleen zijn stukje van de keten en bepaald dat de manier van kijken naar de keten.

Jan stapt naar voren en antwoord: “Wij zijn de autoriteit van de ingewonnen data; 90% van onze ingewonnen data komt via marktpartijen(aannemers). Aan de voorkant stellen wij in contracten de eisen waaraan de data en de inwinning moeten voldoen en aan de achterkant controleren wij de data. En om dit goed te kunnen doen, meten wij nog regelmatig zelf en volgen en testen we de nieuwe ontwikkelingen.”

Een heldere afbakening en en elkaars werk kennen zijn essentieel in elke samenwerking. Door ook samen het doel helder te maken en dit duidelijk op papier te zetten, bevorderd en geeft het richting aan de samenwerking.

We vragen jullie allemaal om samen te werken in de keten, vandaar deze video over samenwerken. Vandaag ging het over de derde van de 4 dimensies: de inhoudelijke. Volgende keer bespreken we de procedurele dimensie. Blijf kijken!

Delen op:

Heb jij laatst Henk nog gesproken? Ik verwacht een terugkoppeling van onze afspraak gemaakt in de laatste meeting. Normaal gesproken had ik die allang…

Goed samenwerken gaat over 4 gebieden, ook wel dimensies genoemd. Vandaag bespreken we de tweede dimensie: de Relationele.

Bij de relationele dimensie gaat het om vragen als:
– Is er sprake van vertrouwen tussen de partners?
Spreekt men elkaar aan en wordt er niet om het minste geëscaleerd maar.
– Is er een goede dialoog tussen de partners waarin alles besproken wordt?
Zijn beide partijen open over hun verwachtingen en zorgen.
– Is duidelijk welke normen en waarden in de samenwerking worden gehanteerd?
Zijn er bv afspraken over respect en integriteit.

In onze samenwerking met Henk en zijn team. Liep in het begin alles soepel, maar na verloop van tijd begon de communicatie te haperen. Ik vroeg me af of Henk misschien niet tevreden was met onze afspraken.

In een open gesprek met Henk bleek dat hij zich zorgen maakte over enkele belangrijke details die niet duidelijk waren besproken. We hebben toen besloten om vaker en transparanter te communiceren. Dit verbeterde niet alleen onze samenwerking, maar versterkte ook ons wederzijds vertrouwen.

We vragen jullie allemaal om samen te werken in de keten, vandaar deze video over samenwerken. Vandaag ging het over de tweede van de 4 dimensies: de relationele. Volgende keer bespreken we de inhoudelijke dimensie. Blijf kijken!

Delen op:

Samenwerken is het laatste dat ik zou doen…

“John meen je dat?” verbaasd kijk ik hem aan. John pols ik over onze op handen zijnde verandering. Zijn bedrijf heeft veel ervaring met veranderingen als de onze en ik zou graag zien dat we daarin gaan samenwerken. Eerst ontwijkt John mijn vragen. En nu dit, een afwijzing. In mijn ogen is John en zijn bedrijf de ideale partner om mee samen te werken, zoveel kennis, zoveel ervaring. Ze doen nu op een ander gebied een klein opdrachtje voor ons, maar ik zie de potentie, hij toch ook wel?

Goed samenwerken gaat over 4 gebieden, ook wel dimensies genoemd. Vandaag de eerste dimensie de Culturele. Bij de culturele dimensie gaat het om vragen als:
– Zijn beide partijen klaar en bereid om samen te werken?
Hebben ze bijvoorbeeld beide een belang om samenwerken.
– Zijn de processen en procedures gericht op samenwerken?
Of staat alles beschreven in termen van concurrentie en competitie.
– Is er voldoende kennis bij beide partijen aanwezig om samen te werken?
Hierbij kan je denken aan inhoudelijke of technische kennis, of kennis hoe om te gaan met informatie, zijn we volledig transparant en delen we alles of niet en wat delen dan?

Even later legt John het uit: “Laurent ik begrijp dat je graag wilt samenwerken, maar dit is ons product onze dienst” verzuchte John. Je begrijpt toch wel dat je hiervoor moet betalen…

We vragen jullie allemaal om samen te werken in de keten, vandaar deze video over samenwerken. Vandaag de eerste van de 4 dimensie, de culturele, volgende keer gaat over de relationele dimensie.

Delen op:

Mijn linkerzijde begint op te spelen. Aan de andere kant van deze bolle weg gaan lopen, denk ik. Al ruim een uur loop ik door het Zuid Hollandse land, trainend voor de marathon. Een lange rechte weg trekt een streep tussen twee weilanden. Aan het eind van deze weg een bossage. “Zie ik daar een vos lopen?” Wat een gracieuze verschijning, perfect in balans. De vos lijkt even naar mij te kijken en verdwijnt dan uit mijn zicht. In gedachte kijk ik naar mezelf en probeer mijn loophouding aan te passen.

“Organisaties zijn als een waterbed, als je ergens heel hard drukt ontstaat er op een andere plek een bobbel”. Het INK model is een weergave van de besturing van organisaties. Aan de ene kant de resultaat gebieden en de andere kant de organisatie gebieden. Het is een weergave van het waterbed. Teveel aandacht voor één gebied heeft altijd gevolgen in een ander gebied.

Balans is het centrale woord in deze “INK/EFQM-assessor training“. De gedachte is dat je kijkt naar de resultaten van de stakeholders van een organisatie. Medewerkers, klanten en partners, bestuur en financiers en de maatschappij. Vanuit de blik op de resultaten analyseer je hoe de organisatie ingericht zou kunnen worden. Er zijn altijd meerdere wegen naar Rome. Een assessor werkt dan ook nooit alleen, maar in een team met meerdere expertises en achtergronden. Zo kom je tot een gezamenlijk beeld wat het beste is voor de organisatie. Het is de kunst om de juiste balans tussen de verschillende gebieden te vinden, de waterbed metafoor.

In mijn gedachte trekt ik de balans door naar het leven. Of het nu organisatie of organisme zijn. De juiste balans houden is de kunst. Ook de werk/privé verhouding vraagt om de juiste balans, maar het INK model op de keuken tafel leggen…

Oeps, greppel! Mijn voet blijft steken ik de drassige grond, waarmee ik een seconde later, niet al te zacht in aanraking kom. Ook tijdens het hardlopen is de juiste balans houden belangrijk bemerkt ik weer. Een ervaring en wat modder rijker vervolg ik mijn weg.

Delen op:

“Oh fijn, dat is echt handig, een nieuwe kurkentrekker.”
“Mooi dan kunnen we die oude weggooien.”
“Nou, wacht nog even, die gebruik ik voor…”
Hebben jullie dat nu ook?
Nieuwe spullen voor Sinterklaas gekregen en straks met kerst weer, maar wordt er ook iets weggedaan? Het huis wordt steeds voller. De stapel ‘daar doe ik nog wat mee’ dingen groeit gestaag.

Sommige IT infrastructuur kun je vergelijken met het steeds voller wordend huis.
Complexe IT infrastructuren ontstaan, die bouw je niet, door het niet opruimen van oude systemen. Klanten en gebruikers voelen vaak geen noodzaak, zeker bij veel overheden, waar niet wordt doorbelast. In tegendeel ‘daar doe ik nog wat mee’ kent de IT ook. “Wat extra capaciteit voor drukke tijden” is ook nooit weg.

“Life Cycle Management” is een van de oplossingen voor dit probleem. Het gaat er vanuit dat alles in IT een levenscyclus heeft. Het wordt bedacht, ontwikkeld, gebruikt en ook weer afgevoerd. Als je al bij het bedenken rekening houdt met dat je het straks ook weer moet afvoeren, kan je daar vroegtijdig afspraken over maken. Dit voorkomt discussies, bv. over kosten, achteraf.

Zo simpel als dit klink vergt dit wel een heel volwassen organisatie. Een organisatie die inzicht heeft in gebruikt, levensduur en kosten van zijn business en IT services. Veel organisaties zijn nog niet zover. Wie ruimt dan de ‘rommel’ op en belangrijker wie gaat dat betalen. Welk budget heeft daar rekening mee gehouden? Als alle IT systemen een levenscyclus hebben, waarom dan niet geld van te voren reserveren. Misschien in een apart potje? Vergelijk het met de verwijderingsbijdrage die je tegenwoordig betaald bij aanschaf van een elektrische apparaten. Vooraf betalen, voor het later weer afvoeren, van je IT systeem.

OK, ik gooi die oude kurkentrekker weg als jij dat oude tosti-ijzer weg doet. Dààr hebben we al voor betaald.

Delen op:

Langzaam zak ik weg in mijn stoel,
Vandaag heb ik niet zo’n grote smoel,
Alles draait om mij,
En komt langzaam naderbij.

Ik voel me moedeloos en suf,
Vandaag heb ik geen puf,
Mijn hoofd is een watten bol,
Het liefst kruip ik onder de wol.

Duizend dingen wil ik nog doen,
Vandaag zie ik alles in een visioen,
Dromen met de rillingen langs mijn rug,
Alles gaat me net iets te vlug.

Soms kan je niks veranderen,
Vandaag wordt het werk gedaan door anderen,
Uitzieken is het devies,
Dat kreeg ik als gratis advies.

Sommige zaken kun je niet dwingen,
Dan gaat het alleen maar meer wringen,
Als alles even tegenzit,
Raakt iedereen vaak verhit.

Trainers worden ontslagen,
Bestuurders gaan klagen,
Maatregelen volgen,
Zonder zicht op de gevolgen.

Soms misschien terecht,
Als het gaat heel slecht,
Soms te draconisch,
Dan wordt de kwaal eerder chronisch.

Veranderen is mijn hart en ziel,
Veranderen doe je heel subtiel,
Soms strijk je tegen haren in,
Stilzitten doe je evenmin.

Laat het soms begaan,
En blijf even staan,
Observeer wat er gebeurt,
Wacht op je beurt.

Soms zie je na een tijdje,
Zaken vormen een rijtje,
Alles gaat als vanzelf weer aan de gang
En het duurde niet eens zo lang.

Go with the flow en een prettige Sinterklaasavond.

Delen op:

Als dromen werkelijkheid worden moet je opzoek naar een nieuwe droom.

Half mei werd ik wakker uit mijn dromen.
Mijn droom om een nieuwe baan te vinden was gelukt.
Mijn droom om blogger te worden was gelukt.
Mijn droom om bij de cursus ‘IMAGE | ABILITY – Visualizing the Unimaginable’ in ’the hall of fame’ te komen was gelukt. Sterker nog ik was de winnaar van de week:
Then the winner for week 5. Totally going out of the box… pinterest.com/fratersyesiltep/laurentfraters
Laurent re-styled a hand drawing from week 4 into a MineCraft 3D model !!! AMAZING !!!
Well done, you get a package of dutch stroopwafels Laurent, they contain enough energy to do another MOOC.

En nog steeds stond er ‘niet gelukt‘ als laatste blog op mijn website.

Als je wakker wordt uit je dromen moet je opzoek naar een nieuwe droom.
Hiervoor had ik een ‘reset’ nodig en even liet ik alles uit mijn handen vallen.
Mijn gezin en werk niet, dat is mijn basis droom, maar alles wat ik daarnaast nog deed wel.

Mijn lichaam schreeuwde om aandacht, zeker nadat ik de bovenstaande cursus zo succesvol had afgerond. Tot diep in de nacht was ik doorgegaan. Deze keer zou het lukken. Blij en uitgeput was ik. Totaal naar de kl… En toen werd ik wakker. Verstijfd en stram als een oude man liep ik de dagen erna rond. Dit was geen droom maar een nachtmerrie. Kon in mijn lichaam weer in orde krijgen, meer energie hebben. Geen stramme gewrichten en stijve spieren?

Een nieuwe droom ontstond of een oude droom bloeide weer op. Kon ik minstens 1x in mijn leven een marathon lopen. Al snel bleek dat Polar ’toevallig’ trainingsprogramma’s introduceerden die op mijn horloge paste. Al trainend ging ik de zomer vakantie in. En durfde ik weer te dromen. Dromen die ik wel waar wil maken.

Zo kwam ik langzaam weer in ‘shape’ en ontstond een nieuw ritme. Dat ritme maakt dat ik mijn nieuwe dromen weer kan delen. En nu ben ik terug van weggeweest.
Dromend van teambuilding met elektronica.
Dromend van spelvormen die de echte wereld verbinden met de virtuele.
Dromend van de marathon in Rotterdam
Mijn leven, mijn gezin en werk dromend naar een betere toekomst…

Delen op:

Nu heb ik niets.

Mijn Pinterest bord van deze week is nog leeg.
Te hoog gegrepen? Te lang doorgegaan op de verkeerde weg?

Deze week de moeilijkste opdracht van mijn cursus: MOOC, “The IMAGE | ABILITY”, waar ik vorige week over vertelde. Als je opvalt kom je in de Hall of Fame. Dat was me de afgelopen weken niet gelukt.

“Laat ik eens wat anders proberen”, dacht ik. 3D in Minecraft. Mooie oefening voor het andere project wat ik in Minecraft probeer te realiseren.

Monter begon ik te bedenken wat ik wilde realiseren. Complexiteit helder weergeven zonder het te versimpelen. Als je iets complex wilt weergeven, geeft een versimpeling niet de uitdaging weer van de complexiteit. Dus is helder weergeven van complexiteit iets anders dan het versimpelt weergeven, stelt de cursus. Ze geven voorbeelden uit de bouw architectuur. En laten technieken zien om dit te realiseren. Een ervan is ‘exploderen’ De onderdelen die je wilt verduidelijken naar buiten laten komen. Zo behoud je het complexe geheel en geeft je toch inzicht in de uitdagingen van bepaalde onderdelen.

‘Exploderen’ lijkt me een mooie techniek om toe te passen. Als onderwerp kies ik de Covey cirkels. In mijn eigen ervaring hebben deze ‘Cirkel van betrokkenheid’ en Cirkel van Invloed’ veel betekend. Als betrokken persoon maakte ik me druk over heel veel dingen. Daarbij merkte ik ook dat ik me steeds meer een roepende in de woestijn voelde. Het inzicht dat Steven Covey mijn gaf met deze 2 cirkels zetten mij op een nieuw spoor. Een spoor waar ik mijn betrokkenheid koesterde en mijn acties zetten op daar waar ik iets kon beïnvloeden.

Mooi dan bouw ik de Arena van het leven en explodeer ik de ‘Cirkel van invloed’ uit deze ovale Arena, die daarbij de ‘Cirkel van betrokkenheid’ weergeeft.

Het resultaat is bekend. Ik heb niets.

Iets bouwen in Minecraft gaat niet zo simpel. Toch heb ik veel geleerd. Ik kan nu in Minecraft hele structuren van de ene wereld naar de andere kopiëren. Daarmee kan ik mijn doel nog steeds bereiken. Aan het eind van de cursus krijgen we de kans om alles te verbeteren. Dit lijkt me een mooi doel. Dan eerst maar een tekening maken en deze ’te laat’ inleveren. Daarna ‘Time boxen’, daarover volgende week meer.

Delen op:

Het geluid van de kabbelende beek, de lentegeur van het ontluikende groen en de warmte van de avondzon vormen een prachtig decor. Zittend en rustend na een mooie wandeling door de oude bergen van de Ardennen. Langzaam zak ik achterover kijkend naar de wolkeloze lucht.

Een vogel verschijnt, daarna gevolgd door vele anderen. De zwerm zwenkt van links naar rechts over mijn decor, geleidt door een onzichtbaar doel. Samen vormen ze prachtige patronen aan de avondhemel. Patronen van groepjes vogels die een heel eigen weg lijken in te slaan. Altijd weer samenkomend in de harmonie van de zwerm. Af en toe fladdert er eentje buiten de zwerm, hoog boven de anderen, los van de rest. Alsof hij even bekijkt of het doel al is bereikt.

Sinds enige weken volg ik een MOOC. “The IMAGE | ABILITY” van de universiteit van Delft. Een van de onderwerpen is vergelijkingen. Een vergelijking, bv een metafoor, die je kunt gebruiken om iets complex te verduidelijken door het te vergelijken met iets wat iedereen kent. Dit sluit nauw aan bij de opzet van mijn blogs, waar een vergelijking vaak de basis is van mijn verhaal. Het beeld van het verhaal laat ik ontstaan in het hoofd van de lezer. Soms voeg ik er ook zelf een visualisatie toe. Hoe lastig dit is is te zien aan het te vaak ontbreken hiervan. In de cursus geven wat handvaten:

1. Kies een thema
2. Binnen het thema kies een moeilijk te voor te stellen onderwerp dat je kunt duiden door een vergelijking.
3. Bedenk een vergelijking die herkenbaar of voorstelbaar is voor een grote groep mensen.
4. De vergelijking kan kwantitatieve of kwalitatieve, bij de eerste heb je ‘cijfers’ nodig
5. Vindt een beeld dat past bij je vergelijking.
6. Test je beeld op vrienden, familie en collega’s, als zij het begrijpen zit je goed.
7. Verfijn je beeld zo helder en duidelijk mogelijk.

Een zwermvogels als metafoor voor een netwerksamenleving. Waar halve cirkels of bollen toch te technisch blijven overkomen, verwoorden de vogels de kracht van het samenwerken. Vogels in cadans met elkaar en de omgeving. Met één doel vormen ze patronen, afwisselende patronen, al naar gelang het doel of de harmonie hier om vraagt nemen de vogels andere posities in. Dan weer als onderdeel van het ene of het andere patroon. Zo nu en dan even alleen, even afstand nemen om te beschouwen hoe het gaat.

Dan wordt ik wakker. Het is inmiddels donker langs de beek. Een vleermuis scheert langs mijn hoofd als ik opsta. Tijd om terug naar de camping te gaan.

Delen op: