Vogels fluiten in de vroege morgen. Het net gemaaide gras ruikt fris. Spinnen vlechten kunstwerken in de struiken. Met ochtenddauw en opkomende zon doen ze niet onder voor Picasso’s. Ik loop een rondje door het park. Zal ik langs de mooie lindelaan naar het bos lopen? Of neem ik dit pad naar de zandverstuivingen. Misschien het pad naar de vijver, waar de gracieuze zwanen hun ochtendritueel voltooien. Het pad naar huis, er is nog veel te doen vandaag. Zo loop ik nogmaals hetzelfde rondje.
Het bos is wat ver, dus loop ik weer verder. Geen Lindelaan. Zand in mijn schoenen krijgen? Goh, en ik heb net schone sokken aan. Geen zandverstuiving vandaag. De vijver die stonk laatst. De zwanen zijn vast al klaar met hun ritueel. Dan maar naar huis, of toch niet, het is zo’n prachtige ochtend. Ongemerkt loop ik zo mijn rondjes door het park. Zie geen zwanen, geen Lindelaan en niet de prachtige schittering van de ochtendzon in het zand. En het werk thuis blijft nog even liggen.
Keuzes maken. Als je niet beslist sta je stil. Rotonde is een mooie metafoor. Altijd ben ik voor goed afwegen. Graag alle plussen en minnen even op een rijtje zetten. Geen domme overhaaste beslissingen nemen. De valkuil, dat je niet beslist en te lang blijft overwegen.
“Waarop baseer je deze beslissingen. Je bent, net als ik net binnen. Je kunt toch helemaal niet weten of dit de goede richting is.” “Moeten we dat niet eerst grondig onderzoeken”
“Klopt, dat weet ik ook niet, maar nu rent iedereen alle kanten uit en zo gaan we in ieder geval dezelfde kant uit.” “En we kunnen altijd bijsturen als we eenmaal op weg zijn.” Ik was in gesprek met de programmamanager van een groot project waar ik bij betrokken was. Ik was niet geheel overtuigd, maar er zat wel een gedachte achter zijn manier van beslissing zitten. In de loop van de maanden die volgden zag ik hoe richting geven werkt als niemand het zeker weet. Voortschrijdend inzicht deed ons dingen aanpassen, maar de projecten vormden zich ook naar de gekozen richting en uiteindelijk kwamen we tot een tevreden resultaat.
Daar was dus moed voor nodig. Als niemand het weet gewoon een weg kiezen. Toch bleef ik met de vraag zitten. Hoe verzamel je de moed? Hoe weet je voor jezelf wat de goede richting is, zonder alles af te wegen?
Leerling in leiderschap
Het boek leest als een roman. Het is geschreven als een roman. Een mooi verhaal dat aangeeft dat je op je gevoel moet afgaan.
“Je ervaring en je gevoel geven je de goed richting aan” zei de programmamanager toen ik er om vroeg. Leiders maken keuzes en daarom hebben leiders volgers, zoals Jan Smit terecht opmerkt in zijn blog.
Heerlijk liep ik op de Lindelaan, genoot van de bomen en sloeg af net voor het bos. Net op tijd bij de vijver om het ochtendritueel van de zwanen te mogen aanschouwen. Vol nieuwe energie en ideeën nam ik het pad naar huis.
Delen op:
