“Oh fijn, dat is echt handig, een nieuwe kurkentrekker.”
“Mooi dan kunnen we die oude weggooien.”
“Nou, wacht nog even, die gebruik ik voor…”
Hebben jullie dat nu ook?
Nieuwe spullen voor Sinterklaas gekregen en straks met kerst weer, maar wordt er ook iets weggedaan? Het huis wordt steeds voller. De stapel ‘daar doe ik nog wat mee’ dingen groeit gestaag.
Sommige IT infrastructuur kun je vergelijken met het steeds voller wordend huis.
Complexe IT infrastructuren ontstaan, die bouw je niet, door het niet opruimen van oude systemen. Klanten en gebruikers voelen vaak geen noodzaak, zeker bij veel overheden, waar niet wordt doorbelast. In tegendeel ‘daar doe ik nog wat mee’ kent de IT ook. “Wat extra capaciteit voor drukke tijden” is ook nooit weg.
“Life Cycle Management” is een van de oplossingen voor dit probleem. Het gaat er vanuit dat alles in IT een levenscyclus heeft. Het wordt bedacht, ontwikkeld, gebruikt en ook weer afgevoerd. Als je al bij het bedenken rekening houdt met dat je het straks ook weer moet afvoeren, kan je daar vroegtijdig afspraken over maken. Dit voorkomt discussies, bv. over kosten, achteraf.
Zo simpel als dit klink vergt dit wel een heel volwassen organisatie. Een organisatie die inzicht heeft in gebruikt, levensduur en kosten van zijn business en IT services. Veel organisaties zijn nog niet zover. Wie ruimt dan de ‘rommel’ op en belangrijker wie gaat dat betalen. Welk budget heeft daar rekening mee gehouden? Als alle IT systemen een levenscyclus hebben, waarom dan niet geld van te voren reserveren. Misschien in een apart potje? Vergelijk het met de verwijderingsbijdrage die je tegenwoordig betaald bij aanschaf van een elektrische apparaten. Vooraf betalen, voor het later weer afvoeren, van je IT systeem.
OK, ik gooi die oude kurkentrekker weg als jij dat oude tosti-ijzer weg doet. Dààr hebben we al voor betaald.
Delen op:
