Mijn linkerzijde begint op te spelen. Aan de andere kant van deze bolle weg gaan lopen, denk ik. Al ruim een uur loop ik door het Zuid Hollandse land, trainend voor de marathon. Een lange rechte weg trekt een streep tussen twee weilanden. Aan het eind van deze weg een bossage. “Zie ik daar een vos lopen?” Wat een gracieuze verschijning, perfect in balans. De vos lijkt even naar mij te kijken en verdwijnt dan uit mijn zicht. In gedachte kijk ik naar mezelf en probeer mijn loophouding aan te passen.
“Organisaties zijn als een waterbed, als je ergens heel hard drukt ontstaat er op een andere plek een bobbel”. Het INK model is een weergave van de besturing van organisaties. Aan de ene kant de resultaat gebieden en de andere kant de organisatie gebieden. Het is een weergave van het waterbed. Teveel aandacht voor één gebied heeft altijd gevolgen in een ander gebied.
Balans is het centrale woord in deze “INK/EFQM-assessor training“. De gedachte is dat je kijkt naar de resultaten van de stakeholders van een organisatie. Medewerkers, klanten en partners, bestuur en financiers en de maatschappij. Vanuit de blik op de resultaten analyseer je hoe de organisatie ingericht zou kunnen worden. Er zijn altijd meerdere wegen naar Rome. Een assessor werkt dan ook nooit alleen, maar in een team met meerdere expertises en achtergronden. Zo kom je tot een gezamenlijk beeld wat het beste is voor de organisatie. Het is de kunst om de juiste balans tussen de verschillende gebieden te vinden, de waterbed metafoor.
In mijn gedachte trekt ik de balans door naar het leven. Of het nu organisatie of organisme zijn. De juiste balans houden is de kunst. Ook de werk/privé verhouding vraagt om de juiste balans, maar het INK model op de keuken tafel leggen…
Oeps, greppel! Mijn voet blijft steken ik de drassige grond, waarmee ik een seconde later, niet al te zacht in aanraking kom. Ook tijdens het hardlopen is de juiste balans houden belangrijk bemerkt ik weer. Een ervaring en wat modder rijker vervolg ik mijn weg.
Delen op:
