…Boem.
“Euhh, naar de kant. Links, rechts, knipperlicht. Waar kan ik stoppen? Ok daar, in de zijstraat bij het benzinestation. Volgt hij? Ja, een witte sportauto…” deze gedachten schieten door mijn hoofd. Zojuist ben ik van achter aangereden, optrekkend bij een stoplicht. Gelukkig maak je dit niet iedere dag mee. Toch weet je precies wat je moet doen, toch?
“Mijn schuld. Goedemiddag, heeft u een schadeformulier, en een pen? Ik moet naar het vliegveld, kunnen we dit snel afhandelen?” Uit het dashboard kasje pak ik het schadeformulier en de pen. Het schadeformulier wordt snel ingevuld.
“Heeft u een schroevendraaier?” “Ik kan mijn wieldoppen er niet afkrijgen.”
“Wieldoppen?” Oh, dit is iemand anders. Een vrouw is komen aanlopen en ik geef haar een schroevendraaier. We gaan verder met het afhandelen van de schade.
Calamiteiten, ze komen altijd onverwachts. Bij een aanrijding met alleen blikschade is dat nog relatief simpel:
Situatie overzien.
Iedereen veilig? Niemand gewond?
Auto’s aan de kant.
Schade opnemen en afhandelen.
En weer verder.
Bij wat bedrijfscalamiteiten werkt dat eigenlijk precies zo.
Situatie overzien, mensen veilig. Schade opnemen en afhandelen. En weer verder.
Zo simpel als het klinkt, zo chaotisch is vaak de werkelijkheid.
Wat moeten we doen? Wie is verantwoordelijk? Wie moeten we waarschuwen? En wat nu? Hoe gaan we verder…?
Wat helpt, is zorgen dat je goed voorbereid bent. Maar hoe bereid je iets voor of iets wat je van te voren niet weet? Bij een aanrijding met alleen blikschade is dat te overzien.
Papieren bij, pen bij en weten wat je moet doen. Toch gaat het hier al vaak moeizaam.
Heeft u een Europees schadeformulier in de auto liggen? En een pen? Auto- en verzekeringspapieren altijd bij u?
En een schroevendraaier? O nee, dat was iets anders
Bedrijfscalamiteiten zijn vaak complexer en de voorbereiding ingewikkelder.
Vaak splits men de zaken in crisismanagement en continuïteitsmanagement. Oplossen en verder gaan. Coördinatie wordt dan belangrijk, als de mensen veilig zijn wil je ook graag verder gaan.
Voor crisismanagement is vaak wel iets geregeld, soms niet helemaal perfect. Zo stonden we eens bij een oefening lacherig met z’n allen in een school. In de school wist niemand dat ze verzamelpunt waren voor het naastgelegen bedrijfspand. Continuïteitsmanagement is vaak een ondergeschoven kindje. De blik van veel bedrijven is gericht op innovatie, nieuwe business en ’time to market’, de concurrent verslaan. Een calamiteit is vaak ver weg. Het komt als je het niet verwacht.
En dan, achteraf, is er animo om zaken te regelen. Vaak is het voorbereiden op de ramp die net geweest is , niet op de ramp die nog gaat komen. Zo kom je als consultant dus vaak binnen na een calamiteit. Dus we gaan eens stevig analyseren wat er allemaal mis ging. Dat urgentiegevoel kunnen we nu gebruiken om een aantal zaken goed te regelen. Liefst zo snel mogelijk want gelukkig vergeten we vervelende zaken snel. En gaan weer over tot de orde van de dag, in de slag met de concurrent.
Binnen enkele minuten zoeft de witte sportwagen weg. Alles netjes geregeld.
“Wees hoffelijk, blijf kalm..” lees ik nu pas op het schadeformulier.
Hoe te handelen leer je niet van een formulier. Ervaring helpt, maar die heeft niet iedereen.
Voorbereiden en trainen blijft dan over. Neem u daar de tijd voor?
Delen op:
