Lentegroet 2015

Goedendag,

Hoe gaat het met jou?
Een warme, beetje mistige, lentegroet van mij. Een mooie lente toegewenst en geniet van de ontwakende natuur om je heen. De lente is een van de mooiste seizoenen. Hoe met het mij gaat, vertel ik in onderstaand verhaal.

Met sprankelrijke lente groeten, Laurent

“Zes euro voor speciebonen is wel wat duur, toch?”
Onwennig struinen ze de De Haagse Markt af, de leerlingen van groep 7.
Ze moeten zelf beslissen van de meester, met een boodschappenlijstje en 15 euro van thuis.
Als begeleider mag ik alleen toekijken en in de gaten houden of ze elkaar niet kwijtraken.

“Voor een pond? Ja, dat lijkt me wel wat duur”. Geef ik als antwoord, tegen de instructies in.
Net zo onwennig als deze kinderen ging ik 1,5 jaar geleden de arbeidsmarkt op. Voor mij ook een geheel nieuw fenomeen. Volgestopt met goede adviezen en trainingen van een outplacementbureau zou ik dit varkentje wel even wassen.

“Ik kreeg net 2 pepers kado, hier bij deze kraam”
Mijn zoon van 11 staat naast me, vol trots laat hij een groene en rode Spaanse peper zien.
“Lukt het een beetje?”
“Ja hoor.” En weg is hij weer, zeulend met de inmiddels zwaarder wordende tas.

Als gauw kwam ik er achter: “Ik ken de markt niet en de markt kent mij niet.” Als HP consultant had ik mooie opdrachten gedaan, bij aansprekende klanten als : ING, LNV, vtsPN en noem maar op. Maar wie wist nu wie Laurent Fraters-Yeşiltepe was en waar hij voor stond. Dat werd bouwen, als een huis, steen voor steen. De afgelopen 1,5 jaar kregen jullie mijn seizoensgroeten en sinds november ben ik aan het bloggen. Iedere maandagochtend verschijnt een nieuw blog van mij. Wil je wekelijks een melding krijgen van een nieuw blog, klik dan deze link:.
Voeg me toe aan de blog mailing lijst

Het blog is ongeveer in de stijl van deze lentegroet. Samen met mijn netwerkgesprekken en andere aktiviteiten werk ik zo aan mijn herkenbaarheid. Ik heb het gevoel dat het echt werkt. Niet dat ik mijn droombaan al gevonden heb, maar stevig aan de weg timmerend, kan dat ook niet ver weg meer zijn.

Vol trots zeult groep 7 met zware tassen richting de tram. “Dit was de leukste les”, zegt een kind tegen mij, “volgende week weer?”

 

Delen op: