Category Archives: Blog

De gruwelijk klap kwam ongenadig hard terecht. Een mooi gevormde eivormig bol verworden tot een orgie van uiteenspattend levend materiaal. Achterloos achterlatend opzoek naar de volgende vijand. We zijn in de wereld van Tolkien met Elfen, Hobbits, Dwergen, Tovenaars, Draken en Orks. Dungeons and Dragons een fantasiespel dat ik speel met mijn kinderen en hun vriendjes. Als spelleider bepaal je het verhaal en neemt de spelers mee op hun reis door de wereld die Tolkien ooit geschapen heeft. Onderweg neem je het op tegen de slechte schepselen in deze wereld. Ga je dood in het spel, dan dobbel je gewoon een nieuw karakter en speel je weer verder. Zo simpel, alles kan en de enige consequentie is dat je opnieuw moet beginnen. Samendrommend voor een donker grijze poort. Onheilspellend, sterk en ondoordringbaar ziet hij uit, toch leidt hun weg door deze poort, maar hoe? Koortsachtig overleg wordt gestart, terwijl de omgeving scherp in de gaten gehouden wordt. Je weet nooit wat er opeens uit de omringende duisternis tevoorschijn komt…

Onder druk een probleem oplossen daarvoor moet je rustig blijven. Goed op je omgeving letten en stap voor stap dichterbij de oplossing komen. Samenwerken helpt daar enorm bij. Met z’n allen weet je gewoon meer, zijn er meer ideeën en kun je ook combineren. Samenwerken gaat vaak niet vanzelf. We zijn vaak individualistisch ingesteld en worden afgerekend op onze persoonlijke prestatie. Bij technische mensen speelt nog dat je wordt aangenomen op basis van je kennis, je certificering voor bepaalde technieken. Dat is je onderscheiden vermogen. Vragen om samen te werken, problemen en kennis te delen ligt niet direct voor de hand. Zeggen dat je ergens niet uitkomt wordt ervaren als een brevet van onvermogen. En je kennis delen maakt je minder uniek.

Daarentegen kennis delen verrijkt je kennis en samenwerken leidt tot snellere oplossingen. En ook vele snappen dit. En zo zie je steeds meer samenwerkingsexperimenten in de technische wereld.

Agile, scrum e.d. zijn voorbeelden van samenwerkingsexperimenten . Deze komen uit de software ontwikkeling, wij passen het nu toe op een beheersorganisatie. Belangrijke zaken hierbij zijn:

• Kijken wat werkt en wat niet.
  Giet zaken niet gelijk in beton, leg zaken vast en pas aan indien nodig.
• Hou hiervoor korte lijnen met de werkvloer en ben aanspreekbaar.
  Ben aanwezig op de vloer en voer regelmatig gesprekken.
• Laat merken wat je doet met feedback.
  Geef duidelijk aan waarom je wel of niet iets met de feedback doet.
  Geef aan wanneer en wat er wel gaat gebeuren.
• Vier successen.
  Laat regelmatig merken als er iets bereikt is, hoe klein ook. Deze positieve grondhouding is
  belangrijk om de energie er in te houden. Alleen wijze op fouten werkt demotiverend.
• Spreek mensen aan op houding en gedrag.
  In samenwerking is het belangrijk dat iedereen meedoet en een bijdrage naar kunnen levert.
• Aanvulling? Wat is nog meer belangrijk?

Problemen oplossen is een wezenlijk onderdeel van het spel Dungeons and Dragons. Als beloning geef ik, als spelleider, vaak een gevecht, want daar zijn punten en geld mee te verdienen. Na afloop praten ze over de heroïsche gevechten, de klinkende overwinningen en gigantisch buit die ze behaald hebben. Na deze vaak korte eufonische stemming wordt er dan nog lang nagepraat over de obstakels. Hoe deze wel of juist niet goed overwonnen zijn en wat er eventueel beter had gekund.

Delen op:

“De basisvorm voor het hoofd: een eitje” “Deze basisvorm heeft enkele kleine aanpassingen nodig, maar als uitgangspunt is hij prima.” Netjes volg ik de aanwijzingen uit mijn tekenboek en richt mijn aandacht op mijn tekenvel. Het ene na het andere eitje verschijnt op mijn papier. Hoe ik ook mijn best doe, geen enkele lijkt op het ei in het boek. Sterker nog ze lijken ook geheel niet op elkaar. Een ei! Hoe moeilijk kan het zijn. Geconcentreerd kijk ik naar het tekenvel, plaats mijn potlood op het denkbeeldige begin van het ei en begin een ovale lijn naar beneden te trekken. Niet helemaal ovaal want een ei is aan de onderkant dikker, dat weet toch iedereen. Mijn vorderingen gaan langzaam, al volg ik nu al enige maanden nauwgezet alle aanwijzingen uit het tekenboek. Technisch klopt het wat ik doe, maar het resultaat is belabberd.

Is dat nu een euvel van technisch gerichte mensen? Ik zie het vaker om me heen. Iemand die nauwgezet de aanwijzingen volgt en denkt dat het zo goed moet zijn. Kan iemand die perfect de noten van papier leest ook zingen? Een IKEA kast, precies volgens de handleiding in elkaar schroeven. Lukt jou dat wel? Om tot goede resultaten te komen is de juiste en accurate informatie, de documentatie, belangrijk. Weten hoe het moet. Toch geeft ieder stappenplan, hoe gedetailleerd ook, geen garantie op het juiste eindresultaat. Daarom is het belangrijk te blijven kijken naar het eindresultaat.

De 2de zin uit het Agile Manifesto, aangepast zodat hij breder is dan software ontwikkeling:

“Een werkende product boven allesomvattende documentatie”

“Ik moet helaas 😉 toegeven dat hij lekker is.” Zei de bij mijn ouders op bezoek zijnde kapelaan die van mijn taart proefde. Tijdens het bakken had hij mij, jongen van een jaar of 10, gewaarschuwd niet van het recept af te wijken. De taart die ik voor ogen had zag er anders uit en ik paste toch de nodige zaken aan in het recept. Mijn tekenen van nu? Laatst werd ik er op gewezen, niet te kijken op mijn tekenvel. “Kijk goed naar wat je wilt tekenen, let niet op hoe je het tekent, dan gaat het vanzelf goed”. Vol ongeloof probeerde ik het uit, zou dat echt kunnen?

Delen op:

De zon op mijn gezicht. Lekker in het park. Twee ganzen vliegen over het water gracieus en lomp tegelijk. Eenden schetteren als ik langs loop, een hond kijkt me argwanend aan. Links om de heuvel op, even flink doortrekken tot de top. Bijna maximale hartslag, tevreden loop ik verder. Vandaag was mijn voetbalwedstrijd uitgesteld, dus tijd om lekker te rennen en mezelf even flink te testen. Ik loop ook hele stukken rustig, gelijkmatige hartslag, goed voor de vetverbranding. Dat heb jij toch niet nodig, hoor ik mezelf nog steeds denken. Dat stemmetje in mijn hoofd blijft, al weet ik inmiddels dat het anders zit.

“Als je ooit de marathon wilt lopen moet je vet verbranding trainen” zei een oude vriend van mij eens. “Na 30 kilometer is al je ‘snelle’ brandstof op en schakelt je lichaam over op vetverbranding. Als je dát dan niet getraind hebt val je volkomen stil.”

“Ik zoek een verandermanager die ook de stabiele situatie wil managen.” sprak mijn toekomstige baas bij mijn sollicitatiegesprek. Precies binnen het beeld dat ik voor ogen heb. Zoals ik aangeef in mijn blog van vorige lente: Van moestuin tot innovatie gaan verandering en stabiliteit altijd hand in hand. De neiging bij veel mensen is dan ook om hier één proces voor te bedenken. Gaat dat werken? Gartner denkt van niet en noemt het alternatief in 2014 ‘Bimodal IT‘. Gartner noemt 2 modes of IT. Één Sequential: Stabiel en betrouwbaar en één Exploratory: Agile en wendbaar. Gartner redeneert vanuit vraag die de IT afdeling bereikt. Simon Wardley ziet in 2010 het meer in de ontwikkeling van producten. Waar een product begint als innovatie, groeit het door naar een stabiele service met meerdere aanbieders op een ‘marktplaats’. Innovatie heeft baat bij het Agile gedachtegoed. Waar service op een marktplaats meer gebaat zijn bij Lean en 6sigma methodes aldus Simon Wardley. Hij haalt de innovation-paradox van Salaman & Storey erbij. En concludeert net als Gartner 4 jaar later dat de ‘magic bullet’ niet bestaat.

Ik loop graag in de duinen, liefst zo ruig mogelijk. Lekker uitdagend. Mijn hartslag opjagend tot maximaal en mezelf testen tot het uiterste. Met de marathon als doel, zoek ik naast de intense training toch ook de vlakkere wegen en de regelmaat. Het runnen van een bedrijf of organisatie is meer als trainen voor de marathon, overleven op de lange termijn. De balans tussen innovatie en stabiele levering van de standaard producten.

Delen op:

Jan was een man met een plan. Hij hield niet van onzekerheden en stippelde zijn routes altijd nauwkeurig uit.
– Een lijst met spullen voor op reis.
– Een lijst met bezienswaardigheden,
– Een lijst met adressen van te bezoeken mensen, en nog veel meer.
Alles werd keurig vastgelegd. Er kon nu niets meer misgaan.

Al fietsend langs en door de mooie Hollandse polders zat Jan tevreden op zijn fiets.
“Tring tring ping” Ah tijd voor thee. Jan stapte af en begaf zich op het bankje langs de weg. Precies zo als hij van te voren gepland had. Na de thee pakte Jan zijn regenpak en trok het aan. Er was regen voorspeld en Jan was voorbereid.

“Pssst”
“Ahum, dat zit niet in de planning”, zei Jan hardop. Zijn fietsband liep leeg. Natuurlijk was Jan voorbereid op deze kleine tegenslag en niet veel later zat Jan weer op de fiets.
“Mmmm, 10 minuten vertraging, als ik nu wat harder doortrap haal ik dat die vertraging zo weer in,” dacht Jan. Al trappend kreeg Jan het steeds warmer. Het extra trappen én de zon op zijn plastic regenpak maakte dat hij steeds meer ging zweten. Bij de volgende stop zou hij zijn regenpak toch maar weer uit doen. Van de voorspelde regen was in geen velde of wegen iets te zien.

Gutsend van het zweet stapte Jan van zijn fiets, hier was zijn favoriete rustplaats. Hij was nog maar 5 minuutjes achter op schema. “Als ik de pauze wat inkort lig ik weer helemaal op koers,” was zijn gedachte op weg naar de deur van het café. “Op slot?” Jan rammelde aan de deur, zat die alleen klem?

“Wegens ziekte gesloten”, stond er op het briefje achter de ruit. Geenszins uit het veld geslagen liep Jan terug naar zijn fiets. Hij raadpleegde zijn lijst met adressen. 10 minuten verder was nog een ander café, ietwat vervuild, niet echt wat hij voorstond. Of een extra kwartiertje fietsen, een klein beetje om een zaak met een prachtig terras. Nu met de zon was dat wat waar Jan voor ging. Hij paste zijn plan aan, dan maar wat later vandaag. Het regenpak ging in de tas en vrolijk ging Jan weer op pad. De dag liep verder voorspoedig en Jan vorderde snel.

Inspelen op verandering boven het volgen van een plan, Jan wist niet van het Agile Manifesto en al fietsend kwam langzaam de onrust weer terug. Gelijk met de dreigende wolken en de eerste spatjes regen. Jan zette weer aan. Kon hij voor de regen bij zijn volgende rustplaats zijn?

Delen op:

‘Mensen en hun onderlinge interactie boven processen en hulpmiddelen.’

Vorige week haalde ik het Agile manifesto aan. In een link over manier van werken.
Is het je opgevallen?
Geen epistel van honderden pagina’s, eigenlijk maar 4 zinnen.
4 zinnen waar de linkerkant van de zin meer waarde heeft voor de opstellers dan de rechterkant.

‘Mensen en hun onderlinge interactie boven processen en hulpmiddelen.’

Zo logisch en zo waar, maar wie kent niet het verhaal van de paarse krokodil?
Kanniewaarzijn een tv programma waar op humoristische wijze vaak de draak gestoken wordt met mensen en bedrijven die zich verschuilen achter het proces.

Soms heb je geen boekwerk nodig. De 4 zinnen uit het Agile manifesto hebben al heel wat teweeggebracht. Het manifesto komt vanuit de software ontwikkeling. We kunnen dit veel breder toepassen denk ik. De vertaling maken naar ons eigen werk.

‘Mensen en hun onderlinge interactie boven processen en hulpmiddelen.’

Vandaag ga ik het weer proberen, jij ook?

Delen op:

“Loop even mee door de V&D. Aan de andere kant zit die leuke schoenenzaak van Dolcis.”
“Hoe lang ben jij niet in de stad geweest? De V&D bestaat al jaren niet meer en Dolcis?”
“Je hebt gelijk. De winkelstraat is veranderd, ik loop hier rond als een vreemde.”
“Kom mee met mij, ik weet hier om de hoek een café, daar laat ik je een paar leuke schoenen zien.”
“In een Café?”

De wereld van de retail lijkt wel op z’n kop te staan. Of er iedere week een andere keten op de schop gaat. De rol van de consument is totaal veranderd. Veel winkeliers klagen dat men alleen nog maar in hun winkels komt om te passen. “Sommige mensen vragen brutaal om de Wifi gegevens en bestellen dan online. Zo waar je bij staat.”

Niet alleen het beeld in de winkelstraat verandert. Onze manier hele manier van denken is aan het veranderen, vaak gedreven door nieuwe technologieën. Technologieën die er voor zorgen dat we beter geïnformeerd zijn en meer met elkaar verbonden. Waardoor niet alleen de consumentenmarkt veranderd, maar ook de arbeidsmarkt aan het veranderen is. Organisaties, bedrijven en instellingen proberen op deze ontwikkelingen in te spelen.

Deze voor bedrijven dubbele uitdaging van consument en werknemer maakt het huidige ondernemersklimaat heel dynamisch. Een klimaat waar verandering de norm is. Inspelen op de veranderingen, verandering proberen te voorspellen en de eerste te zijn, is cruciaal geworden. Lange termijn planningen en strategieën van boven af lijken minder effectief. Er wordt nu ingezet op zelfsturende teams, die direct kunnen reageren en Agile manieren van werken met waarde voor de klant centraal.

In deze ontwikkeling kan de IT-architect een belangrijke rol spelen. Enerzijds is deze vanuit de technologie gedreven verandering op het lijf geschreven van de IT-architect. Anderzijds merkt de IT architect dit ook aan den lijve en gaat zijn rol ook veranderen. Bij de sturing van bovenaf was de IT-architect de centrale speler die alle businesswensen vertaalde naar ‘nieuwe’ technologie. In de nieuwe Agile manieren van werken sluit dat niet meer aan. De zelfsturende teams zien de architect als een remmende factor die nog van alles in centraal geleide principes wil vastleggen. Eveneens kent Agile zijn eigen uitdagingen. Het constant gericht zijn op waarde voor de klant vormt nieuwe uitdagingen. Bijvoorbeeld in het realiseren van ondersteunende diensten die niet gelijk zichtbaar zijn voor de klant. Ook de wat langere termijn, hoe dynamisch die ook is, moet niet geheel uit het oog verloren raken.

In dit speelveld zien wij de rol van de architect 3-ledig. Als vertegenwoordiger (stakeholder) vanuit de IT, het Verbinden van alle stakeholders en het Verbeelden van het gemeenschappelijk beeld (Verlangen). Zoals wij al aangaven tijdens onze track Landelijk Architectuur Congres 2015: ”Op reis met de VVV”. Frans en ik zijn naar aanleiding van deze track een artikel aan het schrijven over deze ontwikkeling. De tekening was het eerste beeld dat ik gecreëerd had vanuit onze aantekeningen.

“In het café kunnen we gelijk kijken of de schoenen staan bij die rode jurk die je vorige week gekocht hebt”
“Die jurk heb ik toch niet aan?”
“Dat maakt niet uit, ze hebben daar de nieuwste Virtual Reality, zo bij de koffie.”
“Ik ga me toch niet omkleden midden in een café!”
“Helemaal niet nodig, kom nou maar mee…”

Delen op:

Eerst de tekening…

…dan de tekst.  😉

Delen op:

De heerlijke warmte van de late lentezon op mijn gezicht. De wind waait vanachter door mijn haren. Ik zet mijn kraag iets omhoog. De geur van zee, zand en stand worden vermengd met de geur van koffie, gebak, snoep en ijs. Muziek uit de strandtenten klink dan weer harmonisch dan weer kakofonisch door elkaar.
“Ter hoogte van welke strandtent zijn we nu, denk je?”
Ik luister naar de muziek en doe een gok. Hoe weinig namen ik me weet te herinneren.

Geluiden van voorbijgangers klinken zo dichtbij. Ik schrik, een skater of een fiets? Ik probeer het los te laten. Concentreer me op deze zilte geur van de zee, de koude wind langs mijn nek en de rustige stem van mijn vrouw. Mijn arm stevig gehaakt in de hare. Ik probeer te ontspannen. Mijn hand voelt verkrampt aan. Het lukt blijkbaar niet al te best.

“Lekker zo hé, ontspannend, zo met je gezicht in de zon.”
“Nou niet echt” Ik gluur door mijn oogharen, zijn die skaters echt zó dichtbij?
“Vertrouw je me niet?”
“Nee dat is het niet, maar als controlfreak kan ik moeilijk loslaten.”

Bang voor vliegen? Niet echt, maar prettig is anders. Het idee dat je niks kan doen als het toestel naar beneden komt. Bij een zinkende boot kan je nog zwemmen, denk je dan. Zelf vliegen gaat het niet worden. Toch heb ik op een van mijn eerste vliegreizen gevraagd of ik in de cockpit mocht komen kijken, dat mocht. Relax praten de piloten met mij. Geen handjes aan het stuur, de automatische piloot deed zijn werk. Toch zat ik daarna een stuk prettiger, een beetje controle had ik terug.

Is het als manager ook belangrijk om de controle los te laten? Zeker als je, zoals ik, zelfsturende teams bepleit. Professionals zijn er het meest bij gebaat als je ze niet voor de voeten loopt. Dienend leiderschap. Als mensen nou jarenlang gewend zijn aan directieve sturing? Van jou duidelijkheid verwachten en je vragen: “Wat moet ik doen!”
Of als je de teamleden vraagt wat ze vinden van de nieuwe vrijheid en verantwoordelijkheid die komt met zelfsturende teams. “Ik kan hier goed mee omgaan, maar er zullen er vast zijn die er misbruik van maken.” Is bijna de standaard reactie die je krijgt.

Loslaten en de dynamiek van de groep zijn werk laten doen. Als er iemand gaat verzaken, zorgt dit voor spanning in de groep. Als je daar scherp op bent, kun je zien of het team er zelf uitkomt. Het proces ondersteunen en waar nodig het gesprek faciliteren. De controle loslaten, daar gaat het om.

Na 10 minuten begint het te wennen om met gesloten ogen te lopen. Eindelijk kan ik genieten van de zon, de geuren en het geluid. Dan slaan we linksaf naar huis. De koude wind slaat ineens vol op mijn gezicht. De zon is verdwenen achter de huizenblokken. Op weg naar huis, het weekend is bijna voorbij.

Delen op:

De welverdiende koffie geurt ons tegemoet. Door de drabbige grond lopen we richting de grote tent. De afgelopen dagen heeft het hier aan een stuk geregend. Vandaag hebben we geluk. Het is droog. Er komt zelfs af en toe een straaltje zon door de wolken. Ik kijk eens rond in de tent. De boer maakt de houtkachel aan, het is best koud buiten. Veel jonge mensen, vrienden van de kinderen van de boer. We zitten verspreid over de banken en tafels die op de houten vloer van de tent staan. Mijn steenkoude handen warm ik aan de vers gezette koffie. Roze en gevulde koeken gaan langs de tafels. Even een rust moment. Wat is het toch leuk om met z’n allen te werken. Samen maken we de boerencamping klaar voor het komende seizoen.

Weer kom ik geïnspireerd terug van een bezoek aan de boerderij. Een klus geklaard, genoten van de gastvrijheid en het samenwerken aan één doel. Dát valt me deze keer op. Als we op de boerderij aankomen is het dagelijks werk al gedaan. Iedereen betreedt het veld met de tenten en gaat aan de slag. Als je niet weet wat te doen, loopt er altijd wel iemand die je de weg wijst. Verder pak je op waar je andere kan ondersteunen. Vele handen maken licht werk en meer van dat soort gezegden zijn hier van toepassing.

De lunch vindt plaats in de keuken van de boerderij. Deze is duidelijk niet berekend op zoveel mensen. Het is passen en meten tot iedereen een plaatsje en een bord heeft gevonden. Soep en keizerbroodjes. Eiersalade en boerenkaas. Als je buiten gewerkt hebt smaakt alles ineens veel lekkerder. Dezelfde sfeer van samenwerken hangt ook in de overvolle keuken. Geen wanklank te horen, wel een dankgebed van de boer voor en na het eten.

Op de terugweg in de auto vraag ik me af. Zou dit ook werken in mijn team. Niet zo nu en dan een bakkie uit de automaat, maar koffie en koeken met z’n allen rond een uur of elf. En dan lunchen niet in de kantine of wandelend door de stad, maar samen in een gezellige ruimte met soep en brood? Zou dit het werken beter maken? En dan samen voor één doel.

Delen op:

Soft reset, hard reset, fabrieksinstellingen terugzetten, virus en malware verwijderen, trojan killer gebruiken. Alles opnieuw installeren, stappenplan, firmware downloaden, speciale programma’s installeren, root access, custum rom…
Mijn zoons telefoon liep helemaal vast. Als eerste van alles eraf gegooid, maar dat kwam al net zo snel weer terug. Blijkbaar had hij er een virus op zijn telefoon. Zelfs het terugzetten naar de fabrieksinstellingen werkte niet meer. Wat nu?
Een zoektocht op Internet. Ik loop steeds meer vast in de technische details hoe je een telefoon hackt en er een totaal nieuw systeem opzet. Dat wil ik helemaal niet. Ik wil gewoon de telefoon herstellen in zijn oude staat. Bijna ten einde raad zie ik op een discussie forum dat het standaard programma ‘Samsung Kies’ genoemd wordt. Kan dat daarmee? Zo simpel?

Bij visualisatie van IT architectuur gebruiken we dan Visio, Powerpoint of de op ArchiMate® gebaseerde tools als Archi of BiZZdesign Architect? De plaatjes uit deze tools komen vaak niet verder dan blokjes en pijltjes plaatjes, als deze van de archimate.nl website. Voor technische onderlegde mensen heeft dit zeker zijn toegevoegde waarde.

Voor de vorming van het gemeenschappelijk beeld en als plaat voor de gezamenlijke discussie zijn deze visualisaties vaak veel te technisch.
Sjako ten Haken maakt veel betere visualisatie voor dit doel met Interactive Dynamic Enterprise Architecture (IDEA). 3D animaties die je van alle kanten kan bekijken.

IDEA is de methode voor architectuurvisualisatie die ontwikkeld is door de ICTU.

IDEA is vrij te gebruiken de visualisaties worden gemaakt in Blender. Blender is de beste open source 3D-suite; deze kun je gratis downloaden op blender.org. Met Blender kun je mooie resultaten boeken, en de leercurve van Blender is erg stijl. Blender heeft veel mogelijkheden, maar is niet eenvoudig te leren. De vraag die op kwam in de laatste VEA werkgroep vergadering was dan ook: Hoe kunnen we IDEA laagdrempeliger maken?

MineCraft is een spel dat onze kinderen spelen. Misschien is dat wel geschikt. Mijn kinderen vragen al tijden of ik dit wil aanschaffen en met hun wil spelen. Ze bouwen er hele 3D werelden in. Architecturen, bouwwerken, grotten. Je kan het zo gek niet bedenken. Waarom dat niet gebruiken voor IT architectuur? Dat gaan we proberen besluiten we in de VEA werkgroep. Sjako stuurt de dag erna een link, dat we niet de enige zijn die denken dat MineCraft meer is dan een spel.

‘Samsung Kies‘ heb ik lang geleden verwijderd van mijn PC, het had geen toegevoegde waarde voor mij. Ik installeer het nu opnieuw, verbind te telefoon met de PC en zet in ‘no time’ de telefoon terug in zijn oorspronkelijke staat.

Delen op: