“NIET rennen.” “STOP, kijk uit het is glad”
Ze horen me niet en rennen door naar de douche. De zwemles is afgelopen. Na 3 kwartier inspannend luisteren en oefeningen doen, mogen ze naar huis, naar buiten. De vrije zaterdag tegemoet.
“Alles waar je op focust wordt sterker, al zet je er een ontkenning bij”, zegt een collega naderhand. “Natuurlijk” denk ik: “Denk NIET aan een roze olifant”. “Waar DENK je nu aan?”
En zo las ik dit artikel over ergernissen. Een peiling: wat zijn jouw grootste ergernissen.
Ik moet heel lang nadenken, ergernissen…?
Het is veel leuker om na te denken over je eigen kwaliteiten. Vaak kennen mensen hun eigen kwaliteiten niet. Dingen waar je trots op bent, zijn vaak wat je geleerd hebt. Bijvoorbeeld iets wat je niet kon en door hard werken, oefening en training jezelf aangeleerd hebt. Maar is dat jouw kernkwaliteit?
Jouw kernkwaliteit is zó gewoon, zo gewoon dat iets lukt, dat je niet ziet dat het een kwaliteit is. Mijn moeder zei dat wel eens tegen mij, voor jou lijkt dat zo gewoon… Andere zien het vaak wel. Hoe kom je nou zelf achter die verborgen kwaliteiten. Daar waar je echt goed in bent.
Kijk naar iemand waar je je aan ergert, die iets doet wat jij nooit zou doen en echt allergisch voor bent. Zo ergerde ik me vaak aan hele gladde verkopers, bv. goed gebruinde makelaars, met strakke haren en pakken. Tot ik de kernkwadranten van Daniel Ofman leerde kennen. Want dat bleken mijn leermeesters.
“Leermeesters” zul je denken, ja leermeesters. En er is nog iets anders, dat wat je heel goed kan, wil je ook wel eens overdrijven. Dan wordt het teveel van het goede. Dat is je valkuil. Om daar niet in terecht te komen heb je hulp nodig. Maar even terug naar het begin, hoe kom je achter je kernkwaliteiten. 
Neem een ergernis, een echte allergie. En dat is heel persoonlijk. Want dit gaat over jouw kwaliteiten, dus neem een eigen voorbeeld. Waar erger jij je nu zo aan? Bij mijn gladde verkoper was het feit dat hij alles veel mooier maakt dan de werkelijkheid. Het positief tegenovergestelde van je allergie is je kwaliteit. Bij mij was dat feitelijkheid. Zo presenteer ik graag de dingen liefst zo feitelijk mogelijk. Liefst nog een beetje minder mooi. Mijn Heineken baas zei mij een paar weken nadat hij mij had aangenomen: “Je kan veel meer dan je hebt gezegd”. Logisch toch? Niet volgens Daniel Ofman’s kernkwadranten. Om effectief te zijn moet je niet 100% je kwaliteit doen, want dan beland je in je valkuil en ga ik mensen juist vervelen met allerlei juiste details. Je uitdaging is om 80% je kwaliteit te doen en 20% je allergie. Dan ontstaat de balans waarin je kwaliteit floreert.
De mensen waaraan je ergert worden dan je leermeesters, want zij kunnen juist goed wat jij ontbeert. Terug bij de gladde verkoper. Wat kan hij goed? Iets mooier voorstellen dan het is. Om mijn kwaliteit van dingen juist weergeven ook effectief over te laten komen. Moet ik juist niet te belanden in mijn valkuil en zo mijn boodschap te laten ondersneeuwen. Goed kijken wat mijn leermeester doen en de juiste feiten weten te verkopen, zodat mensen jouw boodschap ook geloven. En weg is de ergernis. Kernkwadranten invullen is leuk om het eens te doen. Ik heb het ook wel eens gedaan op verjaardagen. Hoe meer ergernissen hoe meer kwaliteiten en hoe meer leermeesters.
Bang dat je je eigen ergernis wordt. Echt niet. Al probeer ik voor mijn gevoel heel hard een gladde verkoper te zijn, zal ik waarschijnlijk nooit de 20% bereiken. Misschien niet eens de 10%. Het blijft natuurlijk wel je allergie. Er bestaat ook een kernkwadrantenspel. Iets anders van opzet dan mijn uitleg hierboven. Probeer gewoon wat jou ligt of kom eens langs.
“Rustig lopen, rustig lopen” en dat werkt wel. De kinderen veranderen hun pas en rustig gaan ze onder de douche. Alles waar je op focust wordt sterker, ook goede dingen.
Delen op:
