De welverdiende koffie geurt ons tegemoet. Door de drabbige grond lopen we richting de grote tent. De afgelopen dagen heeft het hier aan een stuk geregend. Vandaag hebben we geluk. Het is droog. Er komt zelfs af en toe een straaltje zon door de wolken. Ik kijk eens rond in de tent. De boer maakt de houtkachel aan, het is best koud buiten. Veel jonge mensen, vrienden van de kinderen van de boer. We zitten verspreid over de banken en tafels die op de houten vloer van de tent staan. Mijn steenkoude handen warm ik aan de vers gezette koffie. Roze en gevulde koeken gaan langs de tafels. Even een rust moment. Wat is het toch leuk om met z’n allen te werken. Samen maken we de boerencamping klaar voor het komende seizoen.
Weer kom ik geïnspireerd terug van een bezoek aan de boerderij. Een klus geklaard, genoten van de gastvrijheid en het samenwerken aan één doel. Dát valt me deze keer op. Als we op de boerderij aankomen is het dagelijks werk al gedaan. Iedereen betreedt het veld met de tenten en gaat aan de slag. Als je niet weet wat te doen, loopt er altijd wel iemand die je de weg wijst. Verder pak je op waar je andere kan ondersteunen. Vele handen maken licht werk en meer van dat soort gezegden zijn hier van toepassing.
De lunch vindt plaats in de keuken van de boerderij. Deze is duidelijk niet berekend op zoveel mensen. Het is passen en meten tot iedereen een plaatsje en een bord heeft gevonden. Soep en keizerbroodjes. Eiersalade en boerenkaas. Als je buiten gewerkt hebt smaakt alles ineens veel lekkerder. Dezelfde sfeer van samenwerken hangt ook in de overvolle keuken. Geen wanklank te horen, wel een dankgebed van de boer voor en na het eten.
Op de terugweg in de auto vraag ik me af. Zou dit ook werken in mijn team. Niet zo nu en dan een bakkie uit de automaat, maar koffie en koeken met z’n allen rond een uur of elf. En dan lunchen niet in de kantine of wandelend door de stad, maar samen in een gezellige ruimte met soep en brood? Zou dit het werken beter maken? En dan samen voor één doel.
Delen op:
Spreekt míj aan. Ik zou graag in zo’n team willen werken.
Mooi hoe je, zonder het direct uit te spreken, de vraag stelt “waarom vinden we het vanzelfsprekend om op een ‘vrije tijds’ activiteit samen te werken en juist niet in onze ‘professionele’ wereld”. Heeft het iets met aanzien te maken – het hebben van een bepaalde rol t.o.v. anderen? Of hebben we ons gewoon wijs gemaakt dat we altijd hierarchy en structuur moeten hebben – dat een vrije samenwerking alleen tot anarchie kan leiden?
Dank, zoals gebruikelijk, voor het stimuleren van de hersens op een maandag ochtend.
Tijdens meerdere uitvoeringen van een bepaalde cursus heb ik dit gevoel van saamhorigheid en samen presteren eens ervaren. Tenminste een paar van je woorden maakten deze associatie bij mij los. Gezellige sfeer, lekkere vele soorten thee uit de natuurwinkel, lekkere koeken af en toe een wandeling en een goed maaltijd waren de ingrediënten. We zagen de cursisten boven zich uitstijgen en goed samenwerkend veel van de cursus leren, zowel in kennis als in vaardigheden.
Een andere ervaring was een team die in een week “op de hei” een compleet ontwerp uit de grond stampte. Alles was goed verzorgd, het weer was goed en het eten voortreffelijk. We hebben die week tot in de kleine uurtjes doorgewerkt en we hebben veel lol gehad.
Af en toe gezamenlijk iets (kleins) doen helpt de saamhorigheid vergroten en zorgt daardoor voor grotere prestaties.
Leuk om je ervaring zo te lezen.
Het valt me ieder jaar weer op hoe gezellig het is om samen met onze vrienden en familie een dag keihard te werken in de buitenlucht en dan super gezellig uitgebreid te lunchen.