Ik hoorde het haar met veel aplomb zeggen. Zo’n toon die ongeduld verraad en geen tegenspraak duldt. Het moest nu maar eens afgelopen zijn met het gezeur. Geen woorden meer, maar daden. “Het is van tweeën één…” gevolgd door de twee opties waaruit gekozen kon worden. Het was A of B. Meer smaken waren er niet. Het was van tweeën één. En zo werd weer een deur dichtgesmeten voor nuance of alternatieven. Knappe jongen die ‘m weer open kreeg.
Zo begint een blog van Arjen Uittenbogaard: verhalenmaker, dat maakt nieuwsgierig. Ging dit over management van leiders die geen tegenspraak dulden? Of was dit de inleiding naar een nieuwe manier van leiding geven, juist in tegenstelling met wat gesuggereerd wordt in de aanvang?
Veel artikelen die ik lees gaan over deze nieuwe manier van leiding geven. Daar waar de leider voorwaarden schept, blokkades weghaalt en de beslissingen, daar waar kan, delegeert naar het laagst mogelijke niveau zo dicht mogelijk op de uitvoering. “Probeer niet te managen, de gouden regel van een platte organisatie” aldus Sjoerd Klumpenaar en Rob Bos heeft het over “…rigide topdownstructuur vervangen door wisselende leiderschapsvormen en gedeelde verantwoordelijkheden.”
Het lijkt wel een hype te worden en dat heeft ook zeker te maken met het succes van Ricardo Semler:
Toch is deze wetenschap niet nieuw. Prof dr. Léon de Caluwé en dr. Hans Vermaak herkennen dit als de witte veranderaar in hun boek “Leren veranderen”. In boeken over de Spaanse burgeroorlog (jaren 30 van de vorige eeuw), lees je dat arbeiderszelfbestuur in die tijd leidt tot grote mate van productiviteitstoename bij bedrijven.
Maar er is vaak meer nodig dan kennis om iets te veranderen. Waar vroeger de bedrijfsvoering nog leek te kunnen worden gecontroleerd van bovenaf. Daar waar de kennis zich cumuleerde. Is door de opkomst van het Internet en de sociale media een democratisering van kennis ontstaan. Controle wordt nu steeds meer de remmende factor op innovatie. Rob Bos concludeert dan ook: “Plat gezegd, de wereld is te complex geworden om de besluitvorming alleen aan managers over te laten.’”
Het is dus meer een noodzaak dan een hype. Een ontwikkeling die niet meer is tegen te houden. Zo denkt Arend van Randen(6:21) dat binnen 1 à 2 generaties je moet gaan uitleggen dat je vroeger voor een baas werkten.
Het begin van de blog van Arjen Uittenbogaard is helaas ook het einde. Nu weet ik nog niet over welk soort management hij nadenkt. Dan maar eens aan hem gaan vragen.
Delen op:
ZELFSTURING
Leuke Blog!
Waarom is de reorganisatie van de politie een grote chaos geworden? Omdat de directeur alles van boven heeft beslist en de nodige tijd veel te kort heeft ingeschat.
Waarom is een vergelijkbare reorganisatie van de Koninklijke Landmacht bij het opheffen van de dienstplicht wel goed verlopen? Om dat ik toen alleen de te bereiken doelen heb aangegeven en de werkvloer de invulling liet doen. Met veel enthousiasme werd de invulling gedaan en de resultaten waren boven verwachting.